1. وقتی به زندگی سراسر ماجرای امام حسن (ع) می اندیشیم، وظیفه خود می دانیم که به جبهه های حق علیه یاطل بیاییم، تا بر علیه آنهایی که می خواهند ندای حسین (ع) را به گوش جهانیان نرسانیم بجنگیم و تا آخرین قطره خونی که در بدن داریم از پای ننشینیم و تا آخرین نفس در مقابل آنها می ایستیم و اگر رضای خدا در کار باشد، شربت شهادت که میراث ما فرزندان است می نوشیم و به این مرگ افتخار می کنیم، که در مقابل ظلم تسلیم نمی شویم. چرا که ما درس را از معلم خود حسین (ع) آموختیم که می فرماید (( إنی لا اری الموت الا السعادة والحیاة مع الظالمین الا برما )) من مرگ را جز سعادت و زندگی با ستمکاران را جز ذلت و خواری نمی بینیم و این گفتار نشان دهنده آنست که در مکتب ما مرگ با عزت بهتر از زندگی ننگین است.
2. امام را دعا کنید، به دستوراتش عمل نمایید و فرمانهایش را در دل جای داده و در زندگی روزمره سرمشق قرار دهید.
3. مساجد را پر کنید، چون مسجد سنگر الهی است.
4. همیشه در صحنه مبارزه با آمریکا و عمال او حاضر باشید و نگذارید دشمنان قرآن خدای نکرده انقلاب ما را از مسیر اصلی اش منحرف سازند. و در صحنه مبارزه با ضد انقلاب داخلی از قبیل منافقین و همه ی گروهک های منحرف خیلی هوشیار باشید. نقشه ی شیاطین را نقشه برآب کنید.
5. یک تذکر به دانش آموزان، سنگر مدرسه را خالی نکنید و با خواندن درسهایتان مشت محکمی بر دهان امپریالیستها بزنید که امام فرمودند: هجوم اصلی استعمارگران به فرهنگ است.
6. همه ملت باید هوشیار باشند که این شیاطین با شکست خوردن در جنگ از پا نمی نشینند و دائماً در حال توظئه هستند.